Forum Książki TeenBookForum

Prolog

Przy tym zgiełku aż chce się pić, co? Piwo w dębowym kielichu dobrze ci zrobi. – Czarno brody, tęgi mężczyzna wręczył młodzieńcowi piwo i odwrócił się od lady. Na jego plecach widniał wielki, dwu ręczny topór. Harid, czyli ten karczmarz jest bardzo silny, a szczególnie jego ręce. Są niewiarygodnie potężne. Ma ponad sto dziewięćdziesiąt centymetrów wzrostu i jest naprawdę wielkim chłopem. Raven, owy młodzieniec odpowiedział mu niemrawo – Dziękuję. – Za jednym przechyleniem wypił do dna swoje piwo i odszedł od lady udając się w stronę drzwi, lecz ten nie dał mu spokoju. – Uważaj, za drzwiami już na ciebie czekają, a ja zawsze konie trzymam za karczmą, gdzie można się dostać tylnymi drzwiami. – Haridowi zdawało się, że ten typ jest podejrzany, a raczej jest w strasznych tarapatach. Dał znak, Ravenowi, że ktoś go obserwuje i jednym gestem wskazał mu drzwi za sobą. Ten zrozumiał jego szyfrowane wskazówki, jednak wszystko potoczyło się nie tak jak powinno.
Z czasem tawerną zajął się przyjaciel Harida – Kalif, gdyż ten musiał wyruszyć w pogoń za tajemniczym młodzieńcem, którego gonili nieznani mu dotąd ludzie. Udaje mu się go odnaleźć, ale czeka ich jeszcze wiele przygód.

Rozdział I

„Pogoń za Ravenem”

Nie mam na co czekać, muszę go dogonić jeszcze przed zmrokiem. Osiodłaj mi Killa, zaraz wyruszam. Poleć jeszcze pani Doret, aby spakowała mi wodę i żywność. Nie wiadomo kiedy wrócę. – Hirad wydał ostatnie polecenie swojemu pomocnikowi. Ten posłusznie zaczął robić co mu kazano, a karczmarz udał się w ten czas do piwniczki, gdzie trzymał swój oręż. Na ścianach wisiały duże, bojowe tarcze i wszelkiego rodzaju uzbrojenie. On jednak zdecydował się zabrać ze sobą lekką kolczugę, tarczę oraz swój topór, z którym się nie rozstawał. Przygotowując się do gonitwy obmyślał plan, jakim się posłuży, aby dopomóc Ravenowi, stwierdził, że zaatakuje ich z zaskoczenia, aby nie mieli szans obrony, ale wszystko się okaże na miejscu, bo nie wie ilu ich jest. Wychodząc z piwnicy stromymi schodami natknął się na pomocnika. – Kill osiodłany i gotowy do drogi, bukłak z wodą i żywnością przymocowany do siodła. Powodzenia Haridzie. – Karczmarz zdołał wypowiedzieć „Nie dziękuję” i już go nie było. Wyszedł z karczmy pozostawiając za sobą dziesiątki spojrzeń jego klientów, którzy nie wiedzieli co się dzieje. Czekał na niego piękny czarny koń ze smolistą grzywą. Widać było, że to koń bojowy. Był wielki, co pasowało do  jego jeźdźca oraz bardzo umięśniony – również jak jego posiadacz. Harid wdrapał się na siodło i pomknął jak strzała wzdłuż ścieżki, którą odjechał niedawno Raven, a zanim nieznani ludzie.






~Pisać dalej?